cara Rumanía

Vou unha semana a Rumanía a dar clases,
un agobión o de dar clases en inglés
pero me intriga moito saber como é ese país
do que temos tantos prexuicios
vou a unha cidade do norte, Iasi, que está casi na fronteira con Moldavia
non farei moito turismo pera comprobarei porque tantos alumnos cando voltan de erasmus,
chegan namorados dese país.

o poema da voda

O final decidín ler algo na voda sobre
vivir xuntos, porque son de esas parellas que
din casarse porque precisan uns papeis,
e pensei que o realmente importante é querer seguir xuntos

así que lle lin isto:

So temos que ensinarnos as mans
De onde vimos está ahí,
O noso sorriso e mal humor, tamén

Debuxar coa mirada, as mans do outro
Debuxar o sono na mañán do domingo,
Ou as ganas de fresas ou chocolate ou pasta fresca


Debuxar coas mans unha maneira nova de quererse,
Un xeito novo
Porque somos distintos a cada paso

Debuxar silenciosamente nesa ventana que temos diante
Os últimos resortes do día
Parece que por alá abaixo
Algo ocurre

Pero estamos aquí
Ensinandonos as mans e aprendendo a querernos
Coa liberdade de coñecerse e quererse dende moito antes

o orden dos arquivos

Cada persoa ten un sistema para ordear os arquivos , as carpetas, os papeis…
pero é incrible como axuda a imaxe visual nese orden.
Despois de que morrera o meu ordenador, merqueille un de segunda man a un compañeiro que acababa de cambialo por un novo; ó copiar a miña información, dinme conta que todo estaba ahí pero o aspecto visual dos arquivos e carpetas variara e agora cóstame orientarme,
como cando voltas a unha cidade e mudaron as tendas, as referencias, e tes que acudir a xeometria desnuda dos cruces e as paralelas.

foto de asteleiro

O meu avó Antonio foi carpinteiro no asteleiro de Massó en Cangas, o grande complexo da industria conservera, a memoria dun pobo. Chegou a dar traballo a mil persoas, que baixaban de Coiro, de Darbo e dende O Forte cando a serea comezaba a chamar.
Para el a fábrica Massó era un modelo, todo se facía alí, os barcos, as latas de conservar, preparar o peixe, todo, e non se explica como unha empresa así pudo ir o tacho.....

que raro

Que raro vai ser ler un poema nunha voda civil,
alí no Concello,


¿Cómo se le un poema?


si a min me gusta Pessoa ou Alejandra Pizarnik

¿Qué poema se pode ler sobre a confianza , a oportunidade de coñecerse e aprender a quererse?

Hai un proceso mental que fai que nos anticipemos cunha imaxe, ás situacións novas que sabemos que se nos van a presentar: unha reunión con persoas que non coñecemos ou unha viaxe a outro país. O que non sei é si esa imaxe nos axuda a prepararnos, a imaxinar o noso comportamento nese contexto novo.....

novos amigos

Onte morreu o meu ordenador, está no servicio tecnico pero me din que ainda non mo miraron.....

I eu lles dixen, e que estou coa tese.....
querendo decir..............por favor non mo aparquen ahí 1 mes, como fixeron co disco externo onde gardaba a copia de seguridade,

Agora escrebo no ordenador da miña parella, penso o curiosa que é a vida, que andando pola cidade non fas novos amigos i eu lendo o blog de leoeosseus,
paréceme de pronto que teño algo que ver con esas persoas, que compartimos curiosidades sobre o mundo ou melancolías das palabras.
e paréceme un xeito fermoso de facer novos amigos, así a través das palabras e a lectura.

Que vemos na cidade?

Gústame moito viaxar soa,
vexo máis cousas,
paso desapercibida,
a realidade aparece coma un relato complexo
con todas esas persoas entrecruzándose

Vexo a un señor falarlle a outra señora de inversións para inmigrantes,
intercambian os telefonos diante miña
duas persoas maiores falando con corrección,
pero o mesmo tempo, con tantos problemas
desconfiando e con esperanza

A min me entran ganas de decirlle a señora
¿non pensa que pode ser un timo?

pero no metro todos nos subimos e baixamos, e cada un mira para outro lugar...

paga a pena

o disco de Maria Bethania, Mar de Sophia
é unha fermosura, serve para recompoñerse por dentro, para desfrutar da melancolía sen ser cursi,
porque este canto o mar de Sophia de Mello é un disco especial, algo, que imaxino debeu levar moito para incubar, unhas cancións feitas con tanto coidado..



E escoitar este dico mentras se le a cachos a nova edición de historia da lectura de alberto Manguel, é realmente un pracer excepcional


debe ser o sol que me anima

e ti pola noite que faras?

pola noite
adícome a tecer e destecer ideas,
non gosto de recopilalas, ordealas, clasificales


so tecer e detecer, susang sontang fala de Sebald
(que fixo algo tan extraordinario coma incluir as imaxes nos seus libros)